Port 137 jest używany przez protokół NetBIOS (Network Basic Input/Output System) w sieciach komputerowych. NetBIOS to zestaw usług sieciowych, które umożliwiają aplikacjom na różnych komputerach komunikowanie się w sieci lokalnej (LAN). Port 137 działa zarówno na protokole TCP (Transmission Control Protocol), jak i UDP (User Datagram Protocol), ale jest częściej używany z UDP. Główne funkcje portu 137 obejmują:
1. **NetBIOS Name Service (NBNS)**: Umożliwia mapowanie nazw NetBIOS na adresy IP, co jest analogiczne do funkcji DNS (Domain Name System) w sieciach TCP/IP. Dzięki temu komputery mogą odnajdywać się nawzajem w sieci lokalnej za pomocą nazw NetBIOS.
2. **Name Registration and Resolution**: Umożliwia rejestrację nazw NetBIOS oraz ich rozwiązywanie na adresy IP, co jest kluczowe dla komunikacji w sieciach opartych na NetBIOS.
Port 137 jest istotny w starszych sieciach Windows oraz w środowiskach, gdzie nadal używa się protokołu NetBIOS do komunikacji i zarządzania zasobami sieciowymi.
Wprowadzenie do Portu 137: Podstawowe Informacje
Port 137 jest jednym z kluczowych elementów w sieciach komputerowych, szczególnie w kontekście protokołów TCP i UDP. Aby zrozumieć jego znaczenie, warto najpierw przyjrzeć się podstawowym informacjom na jego temat. Porty w sieciach komputerowych pełnią rolę punktów końcowych komunikacji, umożliwiając różnym aplikacjom i usługom wymianę danych. Port 137 jest specyficznie związany z protokołem NetBIOS, który jest używany głównie w sieciach lokalnych (LAN) do umożliwienia komunikacji między komputerami.
NetBIOS, czyli Network Basic Input/Output System, jest protokołem, który działa na warstwie sesji modelu OSI. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie aplikacjom na różnych komputerach w sieci lokalnej komunikowanie się ze sobą. Port 137 jest używany przez NetBIOS do usługi nazw, co oznacza, że jest odpowiedzialny za mapowanie nazw NetBIOS na adresy IP. Dzięki temu komputery w sieci mogą się wzajemnie odnajdywać i komunikować, używając nazw zamiast trudniejszych do zapamiętania adresów IP.
Port 137 może działać zarówno z protokołem TCP, jak i UDP, choć w praktyce częściej używany jest z UDP. Protokół UDP (User Datagram Protocol) jest preferowany w tym kontekście ze względu na jego niską latencję i brak potrzeby nawiązywania połączenia, co jest korzystne dla szybkiej wymiany informacji o nazwach NetBIOS. W przypadku TCP (Transmission Control Protocol), port 137 jest używany rzadziej, głównie w specyficznych scenariuszach, gdzie wymagana jest większa niezawodność transmisji danych.
Warto również zwrócić uwagę na kwestie bezpieczeństwa związane z portem 137. Ze względu na jego rolę w mapowaniu nazw na adresy IP, port ten może być celem ataków sieciowych, takich jak ataki typu spoofing czy DoS (Denial of Service). Ataki te mogą prowadzić do zakłóceń w komunikacji sieciowej, a w skrajnych przypadkach do całkowitego paraliżu sieci lokalnej. Dlatego też, w wielu przypadkach, administratorzy sieci decydują się na blokowanie portu 137 na zaporach sieciowych, szczególnie w kontekście połączeń zewnętrznych, aby zminimalizować ryzyko ataków.
Pomimo tych zagrożeń, port 137 pozostaje niezbędnym elementem w wielu sieciach lokalnych, szczególnie w środowiskach, gdzie używane są starsze systemy operacyjne i aplikacje, które nadal polegają na protokole NetBIOS. W nowoczesnych sieciach, protokół NetBIOS i port 137 są coraz częściej zastępowane przez nowsze technologie, takie jak DNS (Domain Name System), które oferują większą skalowalność i bezpieczeństwo.
Podsumowując, port 137 odgrywa kluczową rolę w kontekście protokołu NetBIOS, umożliwiając mapowanie nazw na adresy IP w sieciach lokalnych. Jego działanie z protokołami TCP i UDP pozwala na elastyczność w komunikacji sieciowej, choć w praktyce częściej używany jest z UDP. Pomimo zagrożeń związanych z bezpieczeństwem, port 137 pozostaje istotnym elementem w wielu sieciach, choć jego znaczenie stopniowo maleje na rzecz nowszych technologii.
Rola Portu 137 w Protokole NetBIOS
Port 137 jest kluczowym elementem w funkcjonowaniu protokołu NetBIOS, który odgrywa istotną rolę w sieciach komputerowych, zwłaszcza w kontekście systemów operacyjnych Windows. NetBIOS, czyli Network Basic Input/Output System, jest protokołem, który umożliwia aplikacjom na różnych komputerach w sieci lokalnej komunikowanie się ze sobą. Port 137, działający zarówno w trybie TCP, jak i UDP, jest szczególnie ważny dla funkcji związanych z nazwami NetBIOS.
NetBIOS został opracowany w latach 80. XX wieku jako sposób na umożliwienie komputerom w sieci lokalnej identyfikacji i komunikacji. W tym kontekście port 137 jest używany do rozwiązywania nazw NetBIOS na adresy IP, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania sieci. Kiedy komputer w sieci chce skomunikować się z innym urządzeniem, najpierw musi znać jego adres IP. Port 137 umożliwia tę komunikację poprzez wysyłanie zapytań o nazwę NetBIOS i otrzymywanie odpowiedzi z odpowiednim adresem IP.
W trybie UDP, port 137 jest używany do wysyłania i odbierania zapytań o nazwę NetBIOS. UDP, czyli User Datagram Protocol, jest protokołem bezpołączeniowym, co oznacza, że nie wymaga nawiązania stałego połączenia między nadawcą a odbiorcą. Dzięki temu zapytania o nazwę NetBIOS mogą być wysyłane szybko i efektywnie, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach sieciowych. Jednakże, brak mechanizmów kontroli przepływu i potwierdzeń w UDP może prowadzić do utraty pakietów, co z kolei może wpłynąć na niezawodność komunikacji.
Z drugiej strony, port 137 w trybie TCP, czyli Transmission Control Protocol, oferuje bardziej niezawodne połączenie. TCP jest protokołem połączeniowym, co oznacza, że przed przesłaniem danych nawiązywane jest stabilne połączenie między nadawcą a odbiorcą. W kontekście NetBIOS, TCP na porcie 137 jest używany rzadziej, ale może być wykorzystywany w sytuacjach, gdzie niezawodność i integralność danych są kluczowe. TCP zapewnia mechanizmy kontroli przepływu, potwierdzeń i retransmisji, co minimalizuje ryzyko utraty danych.
Port 137 odgrywa również rolę w procesie rejestracji nazw NetBIOS. Kiedy komputer dołącza do sieci, musi zarejestrować swoją nazwę NetBIOS, aby inne urządzenia mogły go zidentyfikować. Proces ten odbywa się poprzez wysyłanie zapytań rejestracyjnych na port 137, a odpowiedzi z serwera NetBIOS potwierdzają rejestrację. W ten sposób port 137 umożliwia dynamiczne zarządzanie nazwami w sieci, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania wielu aplikacji sieciowych.
Warto również zauważyć, że port 137 może być potencjalnym celem ataków sieciowych. Ze względu na swoją rolę w rozwiązywaniu nazw i rejestracji, port ten może być wykorzystywany przez atakujących do przeprowadzania ataków typu Denial of Service (DoS) lub prób przejęcia kontroli nad urządzeniami w sieci. Dlatego ważne jest, aby administratorzy sieci stosowali odpowiednie środki bezpieczeństwa, takie jak firewalle i systemy wykrywania intruzów, aby chronić port 137 przed nieautoryzowanym dostępem.
Podsumowując, port 137 jest nieodzownym elementem protokołu NetBIOS, umożliwiającym rozwiązywanie nazw i rejestrację w sieciach lokalnych. Jego funkcjonowanie w trybach TCP i UDP zapewnia zarówno szybkość, jak i niezawodność komunikacji, co jest kluczowe dla efektywnego działania sieci komputerowych. Jednakże, ze względu na potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa, konieczne jest stosowanie odpowiednich środków ochronnych.
Bezpieczeństwo i Zagrożenia Związane z Portem 137
Port 137 jest jednym z kluczowych elementów w architekturze sieci komputerowych, szczególnie w kontekście protokołów TCP i UDP. Jego główną funkcją jest obsługa usługi NetBIOS, która umożliwia komunikację między komputerami w sieci lokalnej. NetBIOS, czyli Network Basic Input/Output System, jest protokołem, który pozwala aplikacjom na różnych komputerach nawiązywać połączenia i wymieniać dane. Port 137 jest używany głównie do rozwiązywania nazw NetBIOS, co jest niezbędne do identyfikacji urządzeń w sieci.
Jednakże, mimo swojej użyteczności, port 137 niesie ze sobą pewne zagrożenia bezpieczeństwa. Jednym z głównych problemów związanych z tym portem jest jego podatność na różnego rodzaju ataki. Ataki te mogą obejmować skanowanie portów, które pozwala atakującym na identyfikację otwartych portów i potencjalnych słabych punktów w sieci. Skanowanie portów jest często pierwszym krokiem w bardziej zaawansowanych atakach, takich jak próby włamania czy rozprzestrzenianie złośliwego oprogramowania.
Kolejnym zagrożeniem związanym z portem 137 jest możliwość przeprowadzenia ataków typu Man-in-the-Middle (MitM). W takich atakach, napastnik przechwytuje i potencjalnie modyfikuje komunikację między dwoma stronami bez ich wiedzy. W kontekście portu 137, atakujący może przechwycić i zmodyfikować zapytania NetBIOS, co może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu do zasobów sieciowych. Tego rodzaju ataki mogą być szczególnie niebezpieczne w środowiskach korporacyjnych, gdzie poufne dane są często przesyłane przez sieć.
Dodatkowo, port 137 może być wykorzystywany do ataków typu Denial of Service (DoS). Ataki DoS mają na celu przeciążenie zasobów sieciowych, co prowadzi do ich niedostępności dla prawowitych użytkowników. W przypadku portu 137, atakujący może wysyłać dużą liczbę zapytań NetBIOS, co może spowodować przeciążenie serwera i uniemożliwić normalne funkcjonowanie sieci. Tego rodzaju ataki mogą mieć poważne konsekwencje, zwłaszcza w środowiskach, gdzie niezawodność i dostępność sieci są kluczowe.
Aby zminimalizować ryzyko związane z portem 137, zaleca się wdrożenie szeregu środków bezpieczeństwa. Jednym z podstawowych kroków jest monitorowanie ruchu sieciowego i wykrywanie nietypowych aktywności. Narzędzia do monitorowania sieci mogą pomóc w identyfikacji podejrzanych działań, takich jak skanowanie portów czy próby przeprowadzenia ataków DoS. Ponadto, warto rozważyć zastosowanie zapór sieciowych (firewalli), które mogą blokować nieautoryzowany ruch na porcie 137.
Kolejnym ważnym krokiem jest regularne aktualizowanie oprogramowania i systemów operacyjnych. Aktualizacje często zawierają poprawki bezpieczeństwa, które mogą zniwelować znane podatności. Warto również wdrożyć polityki silnych haseł i uwierzytelniania, aby utrudnić atakującym dostęp do zasobów sieciowych.
Podsumowując, port 137 pełni ważną rolę w komunikacji sieciowej, ale jednocześnie niesie ze sobą istotne zagrożenia bezpieczeństwa. Skanowanie portów, ataki typu Man-in-the-Middle oraz ataki Denial of Service to tylko niektóre z potencjalnych zagrożeń. Aby skutecznie chronić sieć, konieczne jest wdrożenie odpowiednich środków bezpieczeństwa, takich jak monitorowanie ruchu sieciowego, stosowanie zapór sieciowych oraz regularne aktualizowanie oprogramowania. Dzięki tym działaniom można znacząco zredukować ryzyko związane z portem 137 i zapewnić bezpieczne funkcjonowanie sieci.
Konfiguracja i Zarządzanie Portem 137 w Sieciach
Port 137 jest jednym z kluczowych elementów w zarządzaniu sieciami komputerowymi, szczególnie w kontekście protokołów TCP i UDP. Jego rola jest często niedoceniana, jednak zrozumienie jego funkcji i odpowiednia konfiguracja mogą znacząco wpłynąć na efektywność i bezpieczeństwo sieci. Port 137 jest używany głównie przez protokół NetBIOS, który umożliwia komunikację między komputerami w sieci lokalnej. NetBIOS, czyli Network Basic Input/Output System, jest protokołem, który pozwala aplikacjom na różnych komputerach komunikować się ze sobą w sieci lokalnej.
Port 137 działa zarówno na protokole TCP, jak i UDP, jednak w praktyce częściej wykorzystuje się go z UDP. Protokół UDP, czyli User Datagram Protocol, jest preferowany ze względu na swoją szybkość i efektywność w przesyłaniu danych, mimo że nie oferuje mechanizmów zapewniających niezawodność transmisji, takich jak retransmisje czy potwierdzenia odbioru. W kontekście NetBIOS, port 137 jest używany do rozwiązywania nazw NetBIOS na adresy IP, co jest kluczowe dla komunikacji w sieci lokalnej. Proces ten, znany jako NetBIOS Name Service (NBNS), umożliwia komputerom odnajdywanie się nawzajem i nawiązywanie połączeń.
Konfiguracja portu 137 w sieci wymaga uwzględnienia kilku istotnych aspektów. Przede wszystkim, administratorzy sieci muszą zapewnić, że port ten jest otwarty i dostępny dla komunikacji NetBIOS. W przeciwnym razie, komputery w sieci mogą mieć trudności z odnajdywaniem się nawzajem, co może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów sieciowych, takich jak udostępnione foldery czy drukarki. Warto również zwrócić uwagę na kwestie bezpieczeństwa. Port 137, ze względu na swoją funkcję, może być potencjalnym celem ataków sieciowych, takich jak ataki typu Denial of Service (DoS) czy próby nieautoryzowanego dostępu. Dlatego ważne jest, aby monitorować ruch sieciowy na tym porcie i stosować odpowiednie mechanizmy zabezpieczające, takie jak firewalle czy systemy wykrywania intruzów (IDS).
Zarządzanie portem 137 w sieci wymaga również zrozumienia jego interakcji z innymi protokołami i usługami. Na przykład, w sieciach opartych na systemach Windows, NetBIOS jest często używany w połączeniu z protokołem SMB (Server Message Block), który umożliwia udostępnianie plików i drukarek. W takim przypadku, port 137 współpracuje z innymi portami, takimi jak port 139 i 445, które są używane przez SMB. Dlatego, aby zapewnić prawidłowe działanie usług sieciowych, konieczne jest skonfigurowanie wszystkich tych portów w sposób spójny i zgodny z wymaganiami sieci.
W kontekście zarządzania portem 137, warto również zwrócić uwagę na jego rolę w środowiskach wielodomenowych i złożonych topologiach sieciowych. W takich przypadkach, NetBIOS może być używany do komunikacji między różnymi segmentami sieci, co wymaga odpowiedniego routingu i konfiguracji serwerów nazw. Warto również pamiętać, że w nowoczesnych sieciach, protokół NetBIOS jest stopniowo zastępowany przez nowsze technologie, takie jak DNS (Domain Name System) i LDAP (Lightweight Directory Access Protocol), które oferują większą skalowalność i lepsze mechanizmy zarządzania nazwami.
Podsumowując, port 137 odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu sieciami komputerowymi, szczególnie w kontekście protokołu NetBIOS. Jego odpowiednia konfiguracja i zarządzanie są niezbędne dla zapewnienia efektywnej i bezpiecznej komunikacji w sieci lokalnej. Administratorzy sieci muszą zwracać uwagę na aspekty związane z dostępnością, bezpieczeństwem oraz interakcją z innymi protokołami i usługami, aby zapewnić prawidłowe działanie sieci i minimalizować ryzyko związane z potencjalnymi zagrożeniami.
Diagnostyka Problemów z Portem 137
Port 137 jest jednym z kluczowych elementów w sieciach komputerowych, szczególnie w kontekście protokołów TCP i UDP. Jego główną funkcją jest obsługa usługi NetBIOS, która umożliwia komunikację między komputerami w sieci lokalnej. NetBIOS, czyli Network Basic Input/Output System, jest protokołem, który pozwala aplikacjom na różnych komputerach komunikować się ze sobą w sieci lokalnej. Port 137 jest używany do rozwiązywania nazw NetBIOS, co jest niezbędne do identyfikacji i lokalizacji komputerów w sieci.
Diagnostyka problemów związanych z portem 137 może być skomplikowana, ponieważ obejmuje zarówno aspekty sieciowe, jak i systemowe. Pierwszym krokiem w diagnostyce jest zrozumienie, czy problem dotyczy protokołu TCP, czy UDP. Port 137 używa obu tych protokołów, ale w różnych kontekstach. TCP jest używany do bardziej niezawodnej komunikacji, podczas gdy UDP jest preferowany w sytuacjach, gdzie szybkość jest ważniejsza niż niezawodność.
Jednym z najczęstszych problemów związanych z portem 137 jest brak możliwości rozwiązywania nazw NetBIOS. Może to być spowodowane różnymi czynnikami, w tym problemami z konfiguracją sieci, zaporami ogniowymi lub problemami z samym protokołem NetBIOS. Aby zdiagnozować ten problem, warto zacząć od sprawdzenia, czy usługa NetBIOS jest włączona na wszystkich komputerach w sieci. Można to zrobić, przechodząc do ustawień sieciowych i upewniając się, że protokół NetBIOS jest aktywny.
Kolejnym krokiem jest sprawdzenie, czy port 137 nie jest blokowany przez zaporę ogniową. Wiele zapór ogniowych domyślnie blokuje porty używane przez NetBIOS, co może uniemożliwić komunikację między komputerami. Aby to sprawdzić, można tymczasowo wyłączyć zaporę ogniową i zobaczyć, czy problem z rozwiązywaniem nazw NetBIOS zostaje rozwiązany. Jeśli tak, należy skonfigurować zaporę ogniową, aby zezwalała na ruch przez port 137.
Jeśli problem nadal występuje, warto sprawdzić, czy nie ma konfliktów adresów IP w sieci. Konflikty te mogą powodować problemy z rozwiązywaniem nazw NetBIOS, ponieważ dwa komputery mogą próbować używać tego samego adresu IP. Narzędzia diagnostyczne, takie jak „ipconfig” w systemie Windows, mogą pomóc w identyfikacji takich konfliktów.
Warto również zwrócić uwagę na problemy z samym protokołem NetBIOS. Czasami usługa NetBIOS może ulec awarii lub być nieprawidłowo skonfigurowana. W takim przypadku pomocne może być ponowne uruchomienie usługi NetBIOS lub jej ponowna instalacja. W systemach Windows można to zrobić za pomocą narzędzia „Services”, gdzie można znaleźć usługę „NetBIOS over TCP/IP” i sprawdzić jej stan.
Ostatecznie, jeśli wszystkie powyższe kroki nie przyniosą rezultatów, warto skonsultować się z dokumentacją techniczną lub specjalistą ds. sieci. Problemy z portem 137 mogą być złożone i wymagać zaawansowanej wiedzy technicznej do ich rozwiązania. Diagnostyka problemów z portem 137 jest kluczowa dla zapewnienia płynnej komunikacji w sieci lokalnej, a zrozumienie jego funkcji i potencjalnych problemów może znacznie ułatwić ten proces.
Alternatywy dla Portu 137 w Nowoczesnych Sieciach
Port 137 jest jednym z kluczowych elementów w architekturze sieci komputerowych, szczególnie w kontekście protokołów TCP i UDP. Jego główną funkcją jest obsługa usługi NetBIOS, która umożliwia komunikację między komputerami w sieci lokalnej. NetBIOS, czyli Network Basic Input/Output System, jest protokołem, który pozwala aplikacjom na różnych komputerach komunikować się ze sobą w sieci lokalnej. Port 137 jest używany do rozwiązywania nazw NetBIOS, co jest niezbędne do identyfikacji i lokalizacji komputerów w sieci. Jednakże, w dobie nowoczesnych sieci, istnieje wiele alternatyw dla portu 137, które oferują bardziej zaawansowane i bezpieczne rozwiązania.
Jednym z głównych powodów, dla których poszukuje się alternatyw dla portu 137, jest kwestia bezpieczeństwa. Port 137, będący częścią starszej technologii, jest podatny na różnego rodzaju ataki, takie jak ataki typu man-in-the-middle czy ataki DDoS. W związku z tym, wiele organizacji decyduje się na wdrożenie bardziej nowoczesnych protokołów, które oferują lepsze zabezpieczenia. Przykładem takiego protokołu jest DNS (Domain Name System), który zastępuje funkcje rozwiązywania nazw NetBIOS. DNS jest bardziej skalowalny i bezpieczny, a także lepiej przystosowany do współczesnych wymagań sieciowych.
Kolejną alternatywą dla portu 137 jest LDAP (Lightweight Directory Access Protocol). LDAP jest protokołem używanym do dostępu i zarządzania usługami katalogowymi, które przechowują informacje o użytkownikach, grupach i zasobach sieciowych. W przeciwieństwie do NetBIOS, LDAP oferuje bardziej zaawansowane funkcje zarządzania tożsamością i dostępem, co jest kluczowe w dużych, złożonych sieciach korporacyjnych. LDAP działa na portach 389 (dla połączeń nieszyfrowanych) i 636 (dla połączeń szyfrowanych), co dodatkowo zwiększa jego bezpieczeństwo.
W kontekście nowoczesnych sieci, warto również wspomnieć o protokole SMB (Server Message Block), który jest używany do udostępniania plików, drukarek i innych zasobów sieciowych. SMB działa na portach 445 (dla TCP) i 137-139 (dla NetBIOS), jednak w nowoczesnych implementacjach, takich jak SMB 3.0, port 137 jest coraz rzadziej używany. SMB 3.0 wprowadza wiele ulepszeń, takich jak szyfrowanie danych i lepsza wydajność, co czyni go bardziej odpowiednim dla współczesnych sieci.
Nie można również pominąć roli protokołu mDNS (Multicast DNS) w nowoczesnych sieciach. mDNS jest używany głównie w sieciach domowych i małych biurach do automatycznego rozpoznawania urządzeń i usług bez potrzeby konfiguracji serwera DNS. mDNS działa na porcie 5353 i jest częścią standardu zeroconf, który umożliwia automatyczną konfigurację sieci. Dzięki mDNS, urządzenia takie jak drukarki, kamery IP czy inteligentne głośniki mogą być łatwo wykrywane i używane w sieci lokalnej.
Podsumowując, choć port 137 i protokół NetBIOS odegrały ważną rolę w historii sieci komputerowych, nowoczesne sieci wymagają bardziej zaawansowanych i bezpiecznych rozwiązań. Alternatywy takie jak DNS, LDAP, SMB 3.0 i mDNS oferują lepszą funkcjonalność, skalowalność i bezpieczeństwo, co czyni je bardziej odpowiednimi dla współczesnych potrzeb sieciowych. W miarę jak technologia sieciowa nadal się rozwija, można spodziewać się, że te nowoczesne protokoły będą odgrywać coraz większą rolę w zapewnianiu efektywnej i bezpiecznej komunikacji w sieciach komputerowych.
Pytania i odpowiedzi
1. **Pytanie:** Co to jest port 137?
**Odpowiedź:** Port 137 jest używany przez protokół NetBIOS Name Service (NBNS) do rozpoznawania nazw w sieciach lokalnych.
2. **Pytanie:** Czy port 137 używa TCP czy UDP?
**Odpowiedź:** Port 137 używa zarówno TCP, jak i UDP, ale głównie jest używany z UDP.
3. **Pytanie:** Za co odpowiada NetBIOS Name Service (NBNS)?
**Odpowiedź:** NBNS odpowiada za mapowanie nazw NetBIOS na adresy IP w sieciach lokalnych.
4. **Pytanie:** Jakie są typowe zastosowania portu 137?
**Odpowiedź:** Typowe zastosowania portu 137 obejmują rozpoznawanie nazw komputerów w sieciach Windows oraz komunikację w sieciach lokalnych.
5. **Pytanie:** Czy port 137 jest bezpieczny do otwarcia na zaporze sieciowej?
**Odpowiedź:** Port 137 nie jest zalecany do otwarcia na zaporze sieciowej, ponieważ może być wykorzystywany do ataków sieciowych, takich jak skanowanie NetBIOS.
6. **Pytanie:** Jakie usługi mogą być zakłócone, jeśli port 137 jest zablokowany?
**Odpowiedź:** Jeśli port 137 jest zablokowany, usługi takie jak rozpoznawanie nazw NetBIOS i komunikacja w sieciach Windows mogą być zakłócone.
