Port 135 jest używany przez protokół DCOM (Distributed Component Object Model) oraz Microsoft RPC (Remote Procedure Call). DCOM jest technologią Microsoftu, która umożliwia komunikację między oprogramowaniem na różnych komputerach w sieci. RPC natomiast pozwala na wykonywanie zdalnych procedur na innych komputerach. Port 135 działa zarówno na protokole TCP, jak i UDP, i jest kluczowy dla wielu usług sieciowych w systemach Windows, takich jak usługi katalogowe, zarządzanie siecią i inne aplikacje wymagające zdalnej komunikacji.
Wprowadzenie do Portu 135: TCP i UDP
Port 135 jest jednym z kluczowych elementów w architekturze sieci komputerowych, szczególnie w kontekście systemów operacyjnych Windows. Jego znaczenie wynika z roli, jaką odgrywa w komunikacji między różnymi usługami i aplikacjami. Port ten jest używany zarówno przez protokół TCP (Transmission Control Protocol), jak i UDP (User Datagram Protocol), co dodatkowo podkreśla jego wszechstronność i znaczenie w różnych scenariuszach sieciowych.
Port 135 jest przede wszystkim znany z tego, że jest używany przez Microsoft RPC (Remote Procedure Call). RPC to technologia, która umożliwia programom na jednym komputerze wykonywanie kodu na innym komputerze w sieci. Dzięki temu możliwe jest zdalne zarządzanie i monitorowanie systemów, co jest nieocenione w dużych środowiskach korporacyjnych. W kontekście TCP, port 135 jest wykorzystywany do nawiązywania stabilnych i niezawodnych połączeń, co jest kluczowe dla operacji wymagających pewności dostarczenia danych. Z kolei w przypadku UDP, port ten może być używany do szybszej, choć mniej niezawodnej komunikacji, co jest przydatne w sytuacjach, gdzie szybkość jest ważniejsza niż integralność danych.
Warto również zwrócić uwagę na to, że port 135 jest często celem ataków sieciowych. Ze względu na jego znaczenie w komunikacji RPC, jest on atrakcyjnym celem dla cyberprzestępców, którzy mogą próbować wykorzystać go do przeprowadzenia ataków typu DDoS (Distributed Denial of Service) lub do zdalnego wykonania złośliwego kodu. Dlatego też zabezpieczenie tego portu jest kluczowym elementem strategii bezpieczeństwa sieciowego. Administratorzy systemów muszą być świadomi ryzyka związanego z otwartym portem 135 i podejmować odpowiednie środki, takie jak stosowanie zapór sieciowych i monitorowanie ruchu sieciowego, aby minimalizować potencjalne zagrożenia.
Kolejnym aspektem, który warto omówić, jest rola portu 135 w kontekście usług DCOM (Distributed Component Object Model). DCOM to technologia Microsoftu, która umożliwia komunikację między komponentami oprogramowania na różnych komputerach w sieci. Port 135 jest używany do lokalizowania usług DCOM, co jest niezbędne do ich prawidłowego działania. Dzięki temu możliwe jest tworzenie rozproszonych aplikacji, które mogą działać na wielu komputerach jednocześnie, co zwiększa skalowalność i elastyczność systemów informatycznych.
Nie można również zapomnieć o roli portu 135 w kontekście administracji systemami Windows. Wiele narzędzi administracyjnych, takich jak Microsoft Management Console (MMC) czy narzędzia do zdalnego zarządzania, korzysta z tego portu do komunikacji z zdalnymi komputerami. Dzięki temu administratorzy mogą efektywnie zarządzać dużymi sieciami komputerowymi, monitorować stan systemów i wykonywać zdalne operacje konserwacyjne.
Podsumowując, port 135 odgrywa kluczową rolę w komunikacji sieciowej, szczególnie w środowiskach opartych na systemach Windows. Jego wszechstronność i znaczenie wynikają z szerokiego zakresu zastosowań, od RPC i DCOM po narzędzia administracyjne. Jednakże, ze względu na jego znaczenie, port ten jest również narażony na różnego rodzaju zagrożenia, co wymaga odpowiednich środków zabezpieczających. Zrozumienie funkcji i ryzyk związanych z portem 135 jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się zarządzaniem i zabezpieczaniem sieci komputerowych.
Rola Portu 135 w Usługach RPC
Port 135, zarówno w kontekście protokołu TCP, jak i UDP, odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu usług RPC (Remote Procedure Call). Usługi RPC są fundamentalnym elementem w architekturze sieciowej, umożliwiającym aplikacjom komunikację i wykonywanie zadań na zdalnych komputerach. Port 135 jest centralnym punktem, przez który te usługi są inicjowane i zarządzane, co czyni go nieodzownym w wielu środowiskach sieciowych.
Zrozumienie roli portu 135 wymaga najpierw wyjaśnienia, czym są usługi RPC. RPC to mechanizm, który pozwala programowi na zdalne wywoływanie procedur lub funkcji na innym komputerze w sieci, jakby były one lokalne. Dzięki temu aplikacje mogą współpracować i wymieniać dane w sposób transparentny dla użytkownika. Port 135 jest używany przez Microsoft Endpoint Mapper (EPM), który jest odpowiedzialny za zarządzanie i mapowanie usług RPC na odpowiednie porty dynamiczne. Kiedy aplikacja chce skorzystać z usługi RPC, najpierw kontaktuje się z EPM na porcie 135, aby uzyskać informacje o dostępnych usługach i ich lokalizacjach.
Port 135 działa zarówno z protokołem TCP, jak i UDP, co zapewnia elastyczność i niezawodność komunikacji. TCP, będący protokołem połączeniowym, gwarantuje dostarczenie danych w odpowiedniej kolejności i bez błędów, co jest kluczowe dla wielu aplikacji wymagających niezawodności. Z kolei UDP, będący protokołem bezpołączeniowym, oferuje szybszą transmisję danych, co może być korzystne w sytuacjach, gdzie szybkość jest ważniejsza niż niezawodność. W praktyce, wybór protokołu zależy od specyficznych wymagań aplikacji i środowiska sieciowego.
Bezpieczeństwo portu 135 jest istotnym zagadnieniem, ponieważ jego otwartość może stanowić potencjalne zagrożenie. Port ten jest często celem ataków, takich jak skanowanie portów czy próby wykorzystania luk w zabezpieczeniach usług RPC. Dlatego zarządzanie dostępem do portu 135 i monitorowanie jego aktywności jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa sieci. W wielu przypadkach, administratorzy sieci decydują się na zamknięcie portu 135 dla ruchu zewnętrznego i ograniczenie jego użycia do wewnętrznych sieci korporacyjnych, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu.
W kontekście systemów operacyjnych, port 135 jest szczególnie istotny w środowiskach Windows, gdzie jest używany przez różne usługi systemowe, takie jak DCOM (Distributed Component Object Model) i Microsoft Exchange. Te usługi polegają na RPC do komunikacji między komponentami systemu i aplikacjami, co podkreśla znaczenie portu 135 w codziennym funkcjonowaniu systemów Windows. Warto również zauważyć, że inne systemy operacyjne, takie jak Linux, mogą również korzystać z RPC, choć implementacja i użycie portu 135 mogą się różnić.
Podsumowując, port 135 pełni kluczową rolę w usługach RPC, umożliwiając aplikacjom komunikację i współpracę w sieciach komputerowych. Jego funkcjonowanie z protokołami TCP i UDP zapewnia elastyczność i niezawodność, choć jednocześnie stawia wyzwania związane z bezpieczeństwem. Zarządzanie dostępem do portu 135 i monitorowanie jego aktywności są niezbędne dla utrzymania integralności i bezpieczeństwa sieci. W środowiskach Windows, port ten jest szczególnie ważny, wspierając różne usługi systemowe i aplikacje. Zrozumienie roli portu 135 i jego znaczenia w usługach RPC jest kluczowe dla administratorów sieci i specjalistów ds. bezpieczeństwa, którzy dążą do zapewnienia płynnej i bezpiecznej komunikacji w swoich sieciach.
Bezpieczeństwo i Zagrożenia Związane z Portem 135
Port 135, znany również jako Microsoft RPC (Remote Procedure Call) Endpoint Mapper, jest kluczowym elementem w architekturze sieciowej systemów operacyjnych Windows. Działa zarówno na protokole TCP, jak i UDP, i jest używany do zarządzania komunikacją między różnymi usługami i aplikacjami w sieci. Jego główną funkcją jest umożliwienie aplikacjom zdalnego wywoływania procedur na innych komputerach w sieci, co jest niezbędne dla wielu operacji administracyjnych i zarządzania systemem. Jednakże, port 135 jest również znany z tego, że stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa sieci, co czyni go atrakcyjnym celem dla cyberprzestępców.
Jednym z głównych zagrożeń związanych z portem 135 jest jego podatność na różnego rodzaju ataki, w tym ataki typu DDoS (Distributed Denial of Service) oraz ataki wykorzystujące luki w zabezpieczeniach RPC. W przeszłości, port 135 był celem wielu znanych ataków, takich jak atak robaka Blaster w 2003 roku, który wykorzystał lukę w zabezpieczeniach RPC do rozprzestrzeniania się po sieci i powodowania znacznych zakłóceń w działaniu systemów. Ataki te mogą prowadzić do przejęcia kontroli nad zainfekowanymi systemami, co umożliwia cyberprzestępcom wykonywanie złośliwych działań, takich jak kradzież danych, instalowanie złośliwego oprogramowania czy przeprowadzanie dalszych ataków na inne systemy w sieci.
Aby zminimalizować ryzyko związane z portem 135, zaleca się stosowanie kilku kluczowych środków bezpieczeństwa. Przede wszystkim, ważne jest regularne aktualizowanie systemów operacyjnych i aplikacji, aby zapewnić, że wszystkie znane luki w zabezpieczeniach są załatane. Ponadto, administratorzy sieci powinni rozważyć blokowanie portu 135 na zaporach sieciowych (firewallach), zwłaszcza jeśli nie jest on niezbędny do działania określonych aplikacji lub usług. W przypadku, gdy port 135 musi być otwarty, zaleca się stosowanie dodatkowych mechanizmów zabezpieczających, takich jak VPN (Virtual Private Network) czy segmentacja sieci, aby ograniczyć dostęp do tego portu tylko do zaufanych użytkowników i urządzeń.
Kolejnym istotnym aspektem jest monitorowanie ruchu sieciowego w celu wykrywania podejrzanych aktywności związanych z portem 135. Narzędzia do monitorowania sieci, takie jak systemy wykrywania włamań (IDS) i systemy zapobiegania włamaniom (IPS), mogą pomóc w identyfikacji i blokowaniu prób ataków na port 135. Regularne audyty bezpieczeństwa i testy penetracyjne również mogą być użyteczne w identyfikacji potencjalnych słabości i wdrażaniu odpowiednich środków zaradczych.
W kontekście zarządzania ryzykiem, ważne jest również edukowanie użytkowników i personelu IT na temat zagrożeń związanych z portem 135 oraz najlepszych praktyk w zakresie bezpieczeństwa. Świadomość zagrożeń i odpowiednie szkolenia mogą znacząco przyczynić się do zwiększenia ogólnego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.
Podsumowując, port 135 odgrywa kluczową rolę w komunikacji sieciowej systemów Windows, ale jednocześnie stanowi istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa sieci. Skuteczne zarządzanie ryzykiem związanym z tym portem wymaga zastosowania kompleksowych środków bezpieczeństwa, w tym regularnych aktualizacji, blokowania niepotrzebnych portów, monitorowania ruchu sieciowego oraz edukacji użytkowników. Tylko poprzez holistyczne podejście do bezpieczeństwa można skutecznie chronić systemy i dane przed zagrożeniami związanymi z portem 135.
Konfiguracja Zapory Sieciowej dla Portu 135
Port 135 jest jednym z kluczowych elementów w architekturze sieci komputerowych, szczególnie w kontekście systemów operacyjnych Windows. Jest on używany przez protokół RPC (Remote Procedure Call), który umożliwia aplikacjom komunikowanie się ze sobą w sieci. Port 135 może działać zarówno na protokole TCP, jak i UDP, co zwiększa jego wszechstronność, ale jednocześnie stwarza pewne wyzwania związane z bezpieczeństwem. W związku z tym, odpowiednia konfiguracja zapory sieciowej dla portu 135 jest niezbędna, aby zapewnić zarówno funkcjonalność, jak i ochronę przed potencjalnymi zagrożeniami.
Konfiguracja zapory sieciowej dla portu 135 wymaga zrozumienia, jakie usługi i aplikacje korzystają z tego portu. W systemach Windows, port 135 jest używany przez usługi takie jak DCOM (Distributed Component Object Model) oraz różne usługi systemowe, które korzystają z RPC do komunikacji między procesami. Z tego powodu, blokowanie portu 135 może prowadzić do zakłóceń w działaniu tych usług. Jednakże, otwarcie tego portu bez odpowiednich zabezpieczeń może narazić system na ataki, takie jak zdalne wykonanie kodu czy ataki typu DoS (Denial of Service).
Aby skonfigurować zaporę sieciową dla portu 135, należy najpierw określić, które aplikacje i usługi muszą mieć dostęp do tego portu. W przypadku sieci korporacyjnych, może to wymagać współpracy z zespołem IT, aby zidentyfikować krytyczne usługi i aplikacje. Następnie, można skonfigurować reguły zapory, które pozwolą na ruch sieciowy tylko z zaufanych źródeł. Na przykład, można zezwolić na ruch przychodzący i wychodzący na porcie 135 tylko z określonych adresów IP lub zakresów adresów IP, które są znane i zaufane.
Kolejnym krokiem jest monitorowanie ruchu sieciowego na porcie 135. Wiele nowoczesnych zapór sieciowych oferuje funkcje monitorowania i logowania, które mogą pomóc w identyfikacji podejrzanej aktywności. Regularne przeglądanie logów może pomóc w wykrywaniu prób nieautoryzowanego dostępu lub innych anomalii, które mogą wskazywać na potencjalne zagrożenia. W przypadku wykrycia podejrzanej aktywności, można podjąć odpowiednie działania, takie jak blokowanie określonych adresów IP lub wprowadzenie dodatkowych reguł zapory.
Warto również rozważyć zastosowanie dodatkowych warstw zabezpieczeń, takich jak systemy wykrywania włamań (IDS) lub systemy zapobiegania włamaniom (IPS). Te technologie mogą działać w połączeniu z zaporą sieciową, aby zapewnić bardziej kompleksową ochronę. Na przykład, IDS może wykrywać podejrzane wzorce ruchu sieciowego na porcie 135 i generować alerty, które mogą być następnie analizowane przez zespół bezpieczeństwa.
Ostatecznie, konfiguracja zapory sieciowej dla portu 135 powinna być częścią szerszej strategii bezpieczeństwa sieci. Regularne aktualizacje oprogramowania, stosowanie silnych haseł oraz edukacja użytkowników na temat najlepszych praktyk bezpieczeństwa to tylko niektóre z dodatkowych środków, które mogą pomóc w ochronie systemów przed zagrożeniami. W miarę jak technologie i zagrożenia ewoluują, ważne jest, aby regularnie przeglądać i aktualizować konfigurację zapory sieciowej, aby zapewnić, że pozostaje ona skuteczna w ochronie przed nowymi i zmieniającymi się zagrożeniami.
Podsumowując, port 135 odgrywa kluczową rolę w komunikacji sieciowej w systemach Windows, ale jednocześnie stwarza potencjalne ryzyko bezpieczeństwa. Odpowiednia konfiguracja zapory sieciowej, monitorowanie ruchu oraz zastosowanie dodatkowych warstw zabezpieczeń są niezbędne, aby zapewnić zarówno funkcjonalność, jak i ochronę przed zagrożeniami.
Diagnostyka Problemów z Portem 135
Port 135, znany również jako Microsoft RPC (Remote Procedure Call) Endpoint Mapper, jest kluczowym elementem w architekturze sieciowej systemów operacyjnych Windows. Działa zarówno na protokole TCP, jak i UDP, i jest odpowiedzialny za zarządzanie komunikacją między różnymi usługami i aplikacjami w sieci. W kontekście diagnostyki problemów z portem 135, istotne jest zrozumienie jego funkcji oraz potencjalnych zagrożeń, które mogą wynikać z jego niewłaściwej konfiguracji lub eksploatacji.
Port 135 jest używany głównie do lokalizowania usług RPC na serwerach. Gdy aplikacja lub usługa potrzebuje skomunikować się z inną usługą na zdalnym serwerze, wysyła zapytanie do Endpoint Mapper na porcie 135. Endpoint Mapper odpowiada, wskazując odpowiedni port, na którym działa żądana usługa. Dzięki temu mechanizmowi możliwe jest dynamiczne przydzielanie portów dla usług RPC, co zwiększa elastyczność i efektywność komunikacji sieciowej. Jednakże, z uwagi na swoją kluczową rolę, port 135 jest również atrakcyjnym celem dla cyberprzestępców.
Problemy z portem 135 mogą objawiać się na różne sposoby, w tym trudnościami w komunikacji między aplikacjami, opóźnieniami w działaniu usług sieciowych, a nawet całkowitym brakiem dostępu do niektórych zasobów sieciowych. Diagnostyka tych problemów wymaga systematycznego podejścia, które obejmuje zarówno analizę konfiguracji sieciowej, jak i monitorowanie ruchu sieciowego. Pierwszym krokiem w diagnostyce jest sprawdzenie, czy port 135 jest otwarty i dostępny na odpowiednich urządzeniach. Można to zrobić za pomocą narzędzi takich jak Telnet, Netstat, czy specjalistyczne skanery portów.
Kolejnym krokiem jest analiza logów systemowych i sieciowych, które mogą dostarczyć cennych informacji na temat prób połączeń i ewentualnych błędów. Warto również zwrócić uwagę na konfigurację zapór sieciowych (firewall) oraz systemów wykrywania i zapobiegania włamaniom (IDS/IPS), które mogą blokować ruch na porcie 135. W przypadku wykrycia nieautoryzowanych prób dostępu, konieczne może być przeprowadzenie szczegółowego audytu bezpieczeństwa, aby zidentyfikować i wyeliminować potencjalne zagrożenia.
W kontekście bezpieczeństwa, port 135 jest często wykorzystywany przez złośliwe oprogramowanie do rozprzestrzeniania się w sieci. Przykładem może być robak Blaster, który w 2003 roku wykorzystał lukę w usłudze RPC do infekowania systemów Windows. Aby zminimalizować ryzyko związane z portem 135, zaleca się stosowanie najlepszych praktyk w zakresie bezpieczeństwa sieciowego, takich jak regularne aktualizacje systemów operacyjnych i oprogramowania, segmentacja sieci, oraz wdrożenie zaawansowanych mechanizmów uwierzytelniania i autoryzacji.
Podsumowując, port 135 odgrywa kluczową rolę w komunikacji sieciowej systemów Windows, umożliwiając dynamiczne przydzielanie portów dla usług RPC. Diagnostyka problemów z tym portem wymaga kompleksowego podejścia, obejmującego zarówno analizę konfiguracji sieciowej, jak i monitorowanie ruchu sieciowego oraz logów systemowych. Z uwagi na potencjalne zagrożenia związane z jego eksploatacją, istotne jest również wdrożenie odpowiednich środków bezpieczeństwa, aby chronić sieć przed nieautoryzowanym dostępem i złośliwym oprogramowaniem.
Historia i Ewolucja Portu 135 w Protokole TCP/UDP
Port 135, znany również jako Microsoft RPC (Remote Procedure Call) Endpoint Mapper, odgrywa kluczową rolę w komunikacji sieciowej, szczególnie w środowiskach opartych na systemach operacyjnych Windows. Jego historia i ewolucja są ściśle związane z rozwojem protokołów TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol), które stanowią fundament współczesnych sieci komputerowych.
Początki portu 135 sięgają lat 80. XX wieku, kiedy to firma Microsoft zaczęła rozwijać swoje systemy operacyjne, w tym MS-DOS i późniejsze wersje Windows. W miarę jak sieci komputerowe stawały się coraz bardziej złożone, pojawiła się potrzeba efektywnej komunikacji między różnymi aplikacjami i usługami działającymi na różnych maszynach. W odpowiedzi na te potrzeby, Microsoft wprowadził mechanizm RPC, który umożliwiał aplikacjom zdalne wywoływanie procedur na innych komputerach w sieci.
Port 135 został wybrany jako domyślny port dla usługi Endpoint Mapper, która jest kluczowym elementem mechanizmu RPC. Endpoint Mapper działa jako centralny punkt rejestracji i lokalizacji usług RPC, umożliwiając aplikacjom odnajdywanie i komunikowanie się z odpowiednimi usługami na innych komputerach. W praktyce oznacza to, że gdy aplikacja chce skorzystać z usługi RPC, najpierw kontaktuje się z Endpoint Mapperem na porcie 135, aby uzyskać informacje o lokalizacji i numerze portu docelowej usługi.
W miarę jak technologia sieciowa ewoluowała, port 135 zyskał na znaczeniu, szczególnie w kontekście protokołów TCP i UDP. TCP, jako protokół zapewniający niezawodną transmisję danych, jest często wykorzystywany do komunikacji wymagającej wysokiej integralności danych, natomiast UDP, będący protokołem bezpołączeniowym, jest preferowany w sytuacjach, gdzie szybkość transmisji jest ważniejsza niż jej niezawodność. Port 135 obsługuje oba te protokoły, co czyni go wszechstronnym narzędziem w różnych scenariuszach sieciowych.
Jednakże, z biegiem lat, port 135 stał się również celem ataków cybernetycznych. Jego powszechne wykorzystanie w systemach Windows sprawiło, że stał się atrakcyjnym celem dla hakerów, którzy próbowali wykorzystać luki w zabezpieczeniach RPC do przeprowadzania ataków typu DDoS (Distributed Denial of Service) oraz rozprzestrzeniania złośliwego oprogramowania. W odpowiedzi na te zagrożenia, Microsoft wprowadził szereg poprawek i aktualizacji zabezpieczeń, mających na celu ochronę portu 135 i związanych z nim usług.
Współczesne systemy operacyjne Windows nadal korzystają z portu 135, jednak z większym naciskiem na bezpieczeństwo. Administratorzy sieci są zachęcani do stosowania zaawansowanych mechanizmów zabezpieczeń, takich jak firewalle, systemy wykrywania włamań (IDS) oraz regularne aktualizacje oprogramowania, aby minimalizować ryzyko związane z wykorzystaniem tego portu. Ponadto, w środowiskach o wysokim poziomie bezpieczeństwa, port 135 może być zamykany lub filtrowany, aby ograniczyć jego dostępność tylko do zaufanych źródeł.
Podsumowując, port 135 odgrywa kluczową rolę w komunikacji sieciowej, szczególnie w kontekście systemów Windows i mechanizmu RPC. Jego historia i ewolucja są nierozerwalnie związane z rozwojem protokołów TCP i UDP, które stanowią fundament współczesnych sieci komputerowych. Pomimo wyzwań związanych z bezpieczeństwem, port 135 pozostaje istotnym elementem infrastruktury sieciowej, a jego odpowiednie zarządzanie i zabezpieczenie są kluczowe dla zapewnienia niezawodnej i bezpiecznej komunikacji w sieciach komputerowych.
Pytania i odpowiedzi
1. **Pytanie:** Co to jest port 135?
**Odpowiedź:** Port 135 to port używany przez protokół DCE/RPC (Distributed Computing Environment / Remote Procedure Calls) w systemach Windows.
2. **Pytanie:** Jakie protokoły wykorzystują port 135?
**Odpowiedź:** Port 135 wykorzystuje zarówno protokół TCP, jak i UDP.
3. **Pytanie:** Do czego służy port 135 w systemach Windows?
**Odpowiedź:** Port 135 jest używany przez usługi takie jak Microsoft RPC (Remote Procedure Call) oraz DCOM (Distributed Component Object Model) do komunikacji między procesami.
4. **Pytanie:** Jakie zagrożenia są związane z portem 135?
**Odpowiedź:** Port 135 jest często celem ataków, takich jak robaki internetowe (np. Blaster Worm) i inne złośliwe oprogramowanie, które mogą wykorzystać luki w zabezpieczeniach RPC.
5. **Pytanie:** Czy port 135 powinien być otwarty na zaporze sieciowej?
6. **Pytanie:** Jakie usługi mogą przestać działać, jeśli port 135 jest zablokowany?
**Odpowiedź:** Zablokowanie portu 135 może wpłynąć na działanie usług takich jak zdalne zarządzanie, zdalne wywoływanie procedur (RPC) oraz niektóre funkcje Active Directory.
